01 Nisan 2010

Ev adamı da olurum ben.

Küçüklüğümden beri hep mutfak çocuğu olmuşumdur.Ne bu mutfak çocuğu şimdi?Anne yemek yaparken gidip paçasından çeker de "anneeeaa acıktım bennn" dersin ya,dolabı karıştırır en güzel meyveleri yer,pastanın kenarından parmakla sıyırır,sarella uzanılabilecek bir yerdeyse hemen kapıp kaşık kaşık yersin ya,işte o çocuk "mutfak çocuğudur."Bunun yanında ilkokul zamanlarında fırın kadar olan boyumla her gün sütümü kendim ısıtırdım.O yüzden böyle 2 metre boyum olmuş!Günler,haftalar,yıllar geçer tabi ben mutfak çocuğu kıvamından yavaş yavaş sıyrılmaya artık "mutfaktan sorumlu kişi" olmaya başladım.Tabii bu farklı bir şey.Artık bulduğunu yeme devri kapanır.Mutfaktaki eksikleri araştırıp temin eder daha sonra da işe yarar hale getirip mideye indirirsin.Bir nevi eski mertebeye göre daha yüksektir.Fakat bundan sonraki mertebeden bir farkı vardır.Mutfak asla boş değildir.Falandı felandı derken yıllar artık annenizin olmadığı bir mutfağa atar sizi.Ne anneniz vardır ne mutfakta bir şeyler vardır.Tamamen yalnız başınızasınızdır.Ya varsınız ya yoksunuz durumu.Ya kendiniz yaparsınız ya da telefona sarılıp sizi doyurması için başka numaralara dadanırsınız.İşte o mutfak "üniversite evi mutfağı"dır.Bomboş ve ıssızdır,kirlidir bir çok zaman.Hiç bir şey siz olmadan hayat bulmaz.İşte o mutfakta artık 4. yılım ve ilk zamanlardaki biçare ve hemen telefona dadanan çocuk değilim.Gitgide alıştırdı bu mutfak bana bir şeylerle uğraşmayı.Bunun yanında sever de oldum bir şeyler yapmayı.Yemekleri deniyor insan.Merak duyuyor yeni şeylere.Yaptıklarından tatmin oluyorsa bir de sormayın o kişinin zevkine.İşte ben o zevke ulaşıyorum her geçen gün.Elbette daha yolun başındayız ama önümdeki yoldan da çekinmiyorum.Düşünüyorum daha nice tabaklar doldurmak,o halde varım.Ev adamı da olurum gerekirse...




1 yorum var:

Aylin Katze dedi ki...

desene evlenince sürekli yemek yapmama gerek kalmayacak aşkm.
dönüşümlü yaparız. bak direk sana yıkmıyorum hem seni düşünüyorum :p hem de mutfak cocuğu olan tek sen değilsin (: